Ostatnie odkrycia w sprawie działania hormonów

Prof. Jean Rostande, współczesny francuski naukowiec, często stwierdza: „Ostatnie odkrycia w sprawie działania hormonów całkowicie zrewolucjonizowały prace nad nimi. Niektóre z nich filtrowane są przez nerki i przechodzą do uryny. Wielokrotnie hormony adrenaliny i gruczołów rozrodczych znajdowano w urynie. Uryna dostarcza praktycznie nieograniczonej ilości podstawowej materii”. Abstrahując jednak od teoretycznej strony zagadnienia, liczne przypadki z przeszłości całkowicie potwierdzają lecznicze właściwości wydalanego moczu. Na miano ojca współczesnej urynoterapii (łac. urina mocz, gr. therapeia leczenie) w pełni zasługuje John W. Armstrong, autor opublikowanej w 1944 r. książki Water of life, która do dzisiaj wywołuje sporo kontrowersji. Przedstawił w niej przypadki wyleczeń uryną (najpierw praktykował na sobie, a dopiero potem na pacjentach), z całkowitym przekonaniem broniąc swojej metody i polemizując z przedstawicielami oficjalnej medycyny. W młodym wieku Armstrong poważnie zachorował na gruźlicę. Kiedy po dwóch latach nieskutecznej terapii zaczął wątpić w możliwość wyzdrowienia, przypomniał sobie fragment tekstu biblijnego: „Pij wody ze swoich własnych zbiorników”. Ponadto znany mu był przypadek młodej dziewczyny chorej na dyfteryt, której ojciec dawał do picia jej własną urynę i chora w ciągu trzech dni wyzdrowiała. Znajomi wspomnieli też Armstrongowi o przypadkach wyleczenia uryną żółtaczki i innych chorób. Pokrzepiony tymi informacjami, Armstrong przez 45 dni odżywiał się wyłącznie własną uryną i czystą wodą, nadto wcierał urynę w ciało, co ma w tej terapii niebagatelne znaczenie. Efektem sześciotygodniowej kuracji było całkowite wyzdrowienie, doskonałe samopoczucie, odzyskanie młodego wyglądu i gładkiej skóry. Od tego czasu Armstrong do końca życia pił każdą kroplę uryny, jaką wydzielał, zajął się też leczeniem ludzi i dopracował się wielu oryginalnych metod lecznicznych. Przedstawione poniżej przypadki wyzdrowień oparte są na jego książce.