Na dworze Salomona bób był jednym z podstawowych pokarmów. Nazwa wywodzi się od łacińskiego słowa faba, które oznaczało żywność, posiłek. Fasolę odkryto nieco później, ale już w starożytności też była rośliną dość popularną (rosła w Ameryce, Azji i Afryce).
W bobie i fasoli znajduje się duża ilość białka, zawierającego aminokwasy, węglowodany, sole mineralne i witaminy, głównie z grupy B. Z substancji mineralnych wyróżnia
się potas i fosfor. Fasolka zielona jest zalecana przy cukrzycy, podagrze, kamicy nerkowej, reumatyzmie oraz w stanach rekonwalescencji i w okresie dojrzewania. Leczniczo można pić sok wyciśnięty w sokowirówce lub w maszynce do mięsa ze świeżych i zielonych strączków. Najlepiej zażywać 2 razy dziennie po 1 szklance przed jedzeniem. Jest pomocna w leczeniu cukrzycy, różyczki i oparzeń, zaburzeń wątrobowych, posiada także dużą wartość odżywczą i wzmacniająco wpływa na system nerwowy. Przy chorej wątrobie i cukrzycy zaleca się picie wywaru z suchych strąków fasoli (bez ziaren). Garść strąków należy zalać 1 litrem wody, podgotować 3 minuty i pozostawić na kilka godzin. Zażywać 2 razy dziennie przed jedzeniem po 1 —2 szklanki. Przy oparzeniach i różyczce ugotowane ziarna fasoli należy rozetrzeć i przykładać jako kompresy.
Jakie są obowiązki farmaceuty w aptece?
Współczesna apteka to nie tylko miejsce, w którym pacjenci mogą zaopatrzyć się w leki, ale także centrum opieki farmaceutycznej, gdzie profesjonalne doradztwo odgrywa kluczową rolę w procesie leczenia. Farmaceuci, będący...
