Szukaj
Close this search box.

Sporządzanie leków kwiatowych

Spis treści

Leki kwiatowe należy sporządzać z wymienionych 37. roślin, ale żyjących wyłącznie w stanie dzikim (rośliny uprawiane przez człowieka tracą wiele ze swoich właściwości leczniczych). Kwiat rośliny powinien być zerwany w fazie pełnego rozkwitu przy bezchmurnej pogodzie. Główek kwiatów nie należy dotykać gołymi rękami. Zerwane moczy się przez 3 godziny w czystej źródlanej wodzie. Woda powinna znajdować się w szklanym naczyniu, wystawionym na silne działanie słoneczne. W tym czasie następuje najważniejsze stadium powstawania leku, bowiem promienie słoneczne powodują przenikanie właściwości leczniczych z kwiatów do wody. Powstały w ten sposób lek zlewa się do buteleczek wypełnionych w 1/3 alkoholem, który spełnia w tym przypadku rolę środka konserwującego. Gotowy lek składa się więc w 2/3 z ekstraktu i w 1/3 z alkoholu (najlepiej białej wódki). Na zakończenie dwa przykłady stosowania terapii kwiatowej z dziennika dr. Bacha:
„Pewien pacjent miał dużą narośl na czole. Bardzo lubił opowiadać na swój temat nawet przygodnym znajomym — sprawiało mu to nie skrywaną radość. Najbardziej przejmował się stanem swojego zdrowia. Zastosowałem smarowanie narośli esencją wrzosową (cal/una vulgaris). Po trzech tygodniach po narośli nie było śladu”. „W 1932 r. pewna 36-letnia kobieta zgłosiła się do mnie po poradę. Przez całe życie cierpiała na astmę. Przed kilkoma laty straciła syna i często siadywała przed fotografią dziecka i płakała. Wybrałem dla niej clematis vitalba (powojnik), który jest skutecznym lekiem w przypadku pozostawania w marzeniach o dziecku. Lek sprawił dosłownie cud. Kiedy kończyła zażywać drugą porcję leków, nabrała chęci do życia i zaczęła ponownie interesować się otoczeniem”. Powyższe informacje dowodzą, że dr Bach był lekarzem duszy, a poprzez uzdrowienie duszy oddziaływał pozytywnie na ciało pacjenta.

Powiązane artykuły