W późniejszych czasach również wierzono w magiczną moc muzyki, np. medyk w XIV w. zapisał jako lek dla pewnej księżny „słuchanie gry na harfie przez dni osiem”. W połowie XVIII w. francuski lekarz Louis Roger napisał słynny Traktat o wpływie muzyki na ludzkie ciało. Kolejny etap rozwoju przyszłej muzykoterapii zaczął się wraz z powstaniem nowej nauki, psychologii. Fakt ten miał wyraźnie dodatni wpływ na dotychczas praktykowaną neuropsy- chiatrię, zaczęto bowiem stosować muzykę jako środek leczniczy w szpitalach psychiatrycznych. Istota procesów zachodzących w organizmie pod wpływem muzyki przez długie lata pozostawała nie wyjaśniona. Dopiero w początkach XX wieku wspólnymi wysiłkami fizjologów i psychiatrów problem ten zyskał nauko- wo-eksperymentalne podstawy. Dowiedziono, że jakiekolwiek odczucie to złożone odpowiedzi reakcji całego organizmu, a w pierwszej kolejności systemu nerwowego. Zauważono wówczas, iż muzyka ma wpływ nie tylko na ludzką psychikę, ale również korzystnie oddziałuje na takie czynności wegetatywne, jak ciśnienie i krążenie krwi, oddychanie i pracę mięśni. Po wieloletnich badaniach wiadomo już, że np. osoby często grające na instrumentach dętych mają niezwykle rozwinięte płuca. Okazało się także, iż przy ćwiczeniach marszowych w rytmie bębna można leczyć schorzenia mięśni nóg. Niektóre rytmy działają łagodząco (np. nokturny lub kołysanki), stymulująco zaś oddziałują utwory o rytmie odpowiadającym naturalnemu poruszaniu się człowieka (np. podczas marszu).
Jakie są obowiązki farmaceuty w aptece?
Współczesna apteka to nie tylko miejsce, w którym pacjenci mogą zaopatrzyć się w leki, ale także centrum opieki farmaceutycznej, gdzie profesjonalne doradztwo odgrywa kluczową rolę w procesie leczenia. Farmaceuci, będący...
