Szukaj
Close this search box.

Anatomia śmiechu

Spis treści

Według słownikowej definicji śmiech jest wyrazem rozbawienia człowieka, okazywanym za pomocą ruchów mięśni twarzy i wydawania swoistego głosu. Po sfilmowaniu śmiejącej się osoby można odtworzyć poszczególne stadia śmiechu. W pierwszej fazie otwierają się oczy i rozchylają usta. W drugiej fazie na moment zamykają się oczy, a głowa zostaje odchylona do tyłu, czasem dodatkowo jeszcze do przodu. W trzeciej fazie otwieramy oczy, nie patrząc jednak w określonym kierunku. W czwartej fazie szukamy kontaktu wzrokowego z rozmówcą. Współczesna nauka dowiodła jego kontroli przez mózg. Wydaje się to oczywiste, gdyż przecież nie gdzie indziej, a właśnie w mózgu analizowane są wszelkie bodźce emocjonalne. Stwierdzono, iż centralny punkt śmiechu usytuowany jest w prawej półkuli mózgowej. W mózgu znajduje się endomorfina, czyli morfina wytwarzana przez wewnętrzny ustrój człowieka. Podobnie jak morfina (narkotyk) substancja mózgowa również działa przeciwbólo- wo, antystresowo i przeciwzapalnie. Śmiejąc się wzmaga- my jej produkcję, a następnie oczyszczamy poprzez uwalnianie jej od adrenaliny, hormonu stresu.
Aktywny udział w śmiechu biorą mięśnie twarzy, głównie szczęk, policzków i nosa. Układają się w charakterystyczne zmarszczki. Ponadto wykonujemy ruchy ramion, rąk i nóg, których mięśnie się rozluźniają. Trzęsiemy głową i brzuchem, poruszamy mięśniami wewnętrznymi. Dla tych części ciała jest to świetna wibrogimnastyka, ale w procesie śmiania się bierze udział także mózg i pobudzony zostaje intelekt.

Powiązane artykuły